ที่สุดแห่งความเสียดาย คือ ตายไปแล้ว ใช้เงินไม่หมด

ที่สุดแห่งความสลด คือ ใช้เงินหมด แล้วยังไม่ตาย

ไม่มีใครรู้หลอกว่า เวลาที่ผ่านมา กับเวลาที่เหลืออยู่ อย่างใหนจะมีมากกว่ากัน

จงใช้เวลากับคนที่เรารักและห่วงใยให้มันคุ้มค่า

ชีวิตคู่� และการพลัดพราก

มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.

"ตายแล้วไปไหน ไม่ต้องไปสนใจมัน
แต่ให้สนใจปัจจุบันว่า ทำตัวดีแต่ไหน
ทำความดีเสียในขณะนี้ ตายแล้วก็จะไปดีเอง"
�(หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ)

ความตายเป็นสถานีสุดท้ายที่เราทุกคนต้องเดินทางไปถึงอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ จะพร้อมหรืไม่พร้อม
ไม่ว่าจะยากดีมีจน เป็นคนชั้นสูงหรือชั้นต่ำ เมื่อถือกำเนิดเกิดมาในโลกนี้แล้ว เราแต่ละคนต่างได้รับความตายมาเป็นของแถม
แห่งชีวิตด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ในเมื่อความจริงของชีวิตมีอยู่อย่างนี้ วันหนึ่ง เมื่อความตายมาถึงบุคคลอันเป็นที่รักเข้าแล้ว
ก็จงปลงใจยอมรับความจริงอันเป็นสัจจะธรรมนั้นเสียเถิด
จงบอกตัวเองว่า "สุดมือสอยก็ปล่อยมันไป"
ใดใดในโลกย่อมเป็นเช่นนี้